- balatus
- balātŭs, ūs, m. [balo]
bêlement. --- Virg. En. 9, 62; Ov. M. 7, 319.
* * *balātŭs, ūs, m. [balo] bêlement. --- Virg. En. 9, 62; Ov. M. 7, 319.* * *Balatus, huius balatus, pen. prod Plin. Beellement.\Tener balatus. Ouid. Le beellement d'un tendron, ou jeune agneau.\Dare balatus. Ouid. Beeller.
Dictionarium latinogallicum. 1552.